Schoolfeest! zaterdag 15 februari 2020

We zijn vandaag vroeg uit de veren. Sowieso staat Emmanuel, de inwonende stagiair techniekopleiding, elke ochtend vroeg op om de paar tuintjes water te geven en vers stokbrood te gaan halen. En om half zeven is het nog schemerig en vooral heerlijk koel (18-20 graden). Wat is er heerlijker dan vroeg op te staan en de koelte te voelen! Drie uur later is het weer puffen en puffen.

Meestal begin ik op dit moment ook met het schrijven van de dagelijkse blog. Maar vandaag is daarvoor geen tijd en zitten we voor negenen in de auto, óp naar de laatste voorbereidingen voor het feest! Presentaties ophangen, allerlei meegenomen spullen op hun plek brengen en de stroomvoorziening verzorgen, door middel van een generator, waarvoor we gelukkig genoeg benzine hebben. Het terrein begint aardig vol te lopen en gaat er steeds kleurrijker uitzien. Veel mensen en kinderen uit de buurt. Vrouwen gekleed in alle kleuren van de regenboog. Het buurtcomité van het Quartier Bethanie, rondom de school gelegen, fleurt het terrein op met een baldakijn. Met een houweel hakt men putjes in de grond van het terrein en vervolgens steken ze er latten en boomstammetjes in, ongeveer twee en een halve meter lang. Daarna spannen de buurtmensen allerlei touwen zodat er een kriskrasafdak ontstaat. Inmiddels zijn enkele palmen ontdaan van hun takken en is het baldakijn-in-wording op een hoop gelegd. Het is mooi te zien hoe allerlei mensen en ook jonge kinderen de takken aanslepen van buiten het terrein. Eén, twee of drie takken boven op het hoofd vormen al wiegend een groene slang. 

En dit gebeurt om tien minuten voor tien, terwijl volgens de ceremoniemeester de officiële ingebruikname om tien uur zal beginnen. Niet dus. Want alle palen staan nog niet omhoog, alle draden zijn nog niet gespannen en de palmtakken liggen nog op een hoop. Gerard heeft inmiddels een soundblaster aan de praat gekregen en Lamko seint vanaf haar telefoon allerlei Guinese muziek over het veld heen. De stemming komt er in en hier en daar beginnen de mensen ritmisch te bewegen.  Even later zijn trommels geïnstalleerd. Er komt een vrouwengroep in beweging. De muziek en het geroffel gaan los! Het terrein deint van de mensen, waartussen zich inmiddels allerlei officials gemengd hebben, hartelijk welkom geheten bij de ingang van het terrein van de school. Het is ongeveer half elf. De auto van de ‘Gouvernorat Nzérékoré’ verschijnt en een bruingeklede regeringsvertegenwoordiger, met een bruinzwart gerande hoed, stapt uit. Met hem hebben we donderdag kennis gemaakt en wij zijn blij dat hij op de uitnodiging is ingegaan. Hij is de plaatsvervanger van de Gouverneur voor het landsdeel Nzérékoré.

Inmiddels zijn er meerdere genodigden gearriveerd. Onderling is men druk bezig te delibereren over wat er gezegd zal gaan worden en wie het woord gaat voeren. Het baldakijn is klaar, achter de wc’s zijn de bouwvakkers druk bezig met het maken van de stellage voor de citerne, kinderen lopen af en aan bij de pomp om water te halen en met water te spelen, tegen de galerij van de school zitten kinderen en moeders met baby’s en peuters en aan de galerij staat een schaap gebonden dat zo nu en dan zachtjes blaat. Voor de vrouwengroep met de trommels wordt een dansvloertje klaar gemaakt. Niet meer en niet minder met emmers water om wat stevigheid aan de ondergrond te geven en al te veel stoffigheid tegen te gaan.  Want dat er gedanst gaat worden is de Afrikaanse onvermijdelijkheid. De juf van de klas is er uiteraard ook en zij beweegt zich tussen al de kinderen. Het delibereren is gestaakt en Alphonse, de secretaris van de JDFGuinee neemt het woord en heet iedereen welkom. Er volgen meerdere sprekers uit de wijk. Ook de plaatsvervangende Gouverneur voert het woord. Allen zijn erg blij met de school omdat deze niet alleen voorziet in een  plaatselijke behoefte aan opvang en onderwijs voor de (pleeg)kinderen, maar ook omdat de school een regionale voorbeeldfunctie vervult. Het onderwijs is gratis voor de pleegkinderen, maar de uiteraard wél noodzakelijke financiële middelen komen binnen via giften en vele sponsoren. Op de voor hun passende manier zullen de instanties en overheden alles doen om de school en het plan voor het Centre Culturel mogelijk te maken en te ondersteunen. Het Gouvernement is hier zeer duidelijk in. De buurt Bethanie  is met veel mensen aanwezig.  Ze zijn feestelijk uitgedost. Ze zijn erg blij en maken er een spektakel van dankbaarheid van. Ten eerste het schaap en een baal rijst van 50 kilogram, enorme giften voor de bewoners die maar net hun hoofd boven het financiële water kunnen houden. Vervolgens kregen wij als JDFers allen een fantastisch shirt of jurk in de traditionele kleuren van Guinee: oker en bruin. Dit alles gebeurde onder veel tromgeroffel en omhelzingen, aangevuld met swingende danspassen van, onder andere, Gerard!

Het moment voor de officiële ingebruikneming was aangebroken. De kinderen maakten een “gangpad” naar de ingang van de school. De plaatsvervangend Gouverneur en enkele officials begaven zich naar het witte lint. 

Het lint moest eraan geloven en onder luid gejuich en hoera zette de hele club zich in beweging om de lokalen te bekijken met de strak opgestelde bankjes, de kast met de uitgestalde boeken en het whiteboard met de reciteeropdrachten van de juf. Ok het lokaal ernaast met de uitgestalde materialen werd goed bekeken. (Bijzonder toch dat de mensen speciaal een foto gingen maken van de meegebrachte  Franstalige boekjes, die we gekregen hebben van een rommelmarkt van een kerk op de Gulden Bodem in Arnhem!) Nu kwam ook het moment dat de handtekeningen werden gezet door de autoriteiten, waarin ze uitspreken zich te zullen inzetten voor de ontwikkeling van de plannen van de JDF. Mooi meegenomen om te laten zien aan instanties in Nederland, zoals De Wilde ganzen en EO Metterdaad. Want we hebben met eigen ogen kunnen zien dat de middelen van de Guinese autoriteiten, vooral zichtbaar in de huisvesting, de wegen en de openbare voorzieningen, zoveel te wensen overlaat dat zij niet bepaald geld óver hebben. Ze werken hier en daar nog met typemachines die wij in de jaren zestig al niet meer wilden gebruiken! Terug op de galerij van de school dromde iedereen samen voor de officiële onthulling van de naam van de school. De plaatsvervangende Gouverneur, ondersteund door Sjoerdtje, trok aan het touw om de naam van de school te onthullen. Er kwam een prachtige foto van een zeer bekende Nederlandse, Giesbeekse vrouw tevoorschijn: Marja Urbach! De basisschool draagt de naam : Ecole Primaire Mama Marja Urbach! En dat onder veel gejuich van het lang leven de JDF, lang leve Mama Marja Urbach en hiep hiep hoera! Jefson vuurde de kinderen onuitputtelijk aan. 

De mensen streken weer neder onder het baldakijn voor een drankje en de Guinese oliebollen van Lamko, ‘galettes’ op zijn Frans. De bewaker van de school kreeg een kledingpakket, geschonken door Parenco (Renkum) en aangeboden door Gerard.

Inmiddels hadden enkele mannen zich onder belangstelling van een groep kinderen zich ontfermd over het schaap, ofwel op een zeiltje en naast het baldakijn, de hals doorgesneden. Even later gingen de onderdelen van het schaap  van hand tot hand en werden verdeeld onder meerdere mensen. Het idee is om de baal rijst te verdelen onder mensen die het echt nodig hebben.

Tot slot leidde Sjoerdtje de officials rond langs het toiletgebouw. Zo’n toiletgebouw is bijzonder voor deze buurt omdat wc’s vaak niet meer zijn dan een gat in de grond met een muurtje er omheen. De JDF heeft nadrukkelijk gekozen voor goede hygiënische sanitatie. Dat wil zeggen: wc-potten met doorspoeling en wasbakken om de handen te wassen. Achter het gebouwtje is een septictank met daarop een waterreservoir (citerne), nog in aanbouw. De citerne vult zich met regenwater van de daken, in de droge periode aangevuld met water uit de waterput op het terrein. Al met al een unieke schoolvoorziening in de wijk. Naast deze vorm van sanitatie wordt ook het afval op een hygiënische manier verzameld. Er is vooral veel plasticafval voor aparte bakken. Organisch afval (van fruit, etensresten, enz.) wordt binnenkort gebruikt voor een aan te leggen schooltuin.  In het lokaal staat een bak met zelf geknoopte bezempjes. De kinderen gebruiken deze voor het schoonhouden van de lokalen en de galerij. Bij elkaar belangrijke vormen van educatie in de wijk.

Zo, het was een mooi evenement met al die feestelijke momenten, on  in dankbaarheid op terug te zien. Halleluja!