Vandaag gaan
we naar de JDFschool. De bedoeling is om van elk kind een foto te maken en een
klein interview te houden met het kind. Daarna een interview met de ouders voor
aanvullende informatie. Zo ontstaat er een mooi ‘paspoort’ voor de school zelf
en ook voor de sponsors. Maar het loopt anders.
De kans is
groot dat we vanochtend eerst contact kunnen leggen met de PAM, de Programme
Alimentation Mondial, een wereldwijde organisatie die voorziet in voeding,
kleding, enz. voor kinderen in achterstandsituaties. Omdat de kinderen van de
JDFschool op school eten, willen we proberen daarvoor ondersteuning te krijgen,
zodat er geld vrijkomt om meer kinderen op school aan te nemen. Jefson gaat mee
want hij weet hoe de hazen lopen. We bellen aan bij de portier en krijgen te
horen dat we de betreffende persoon niet te spreken kunnen krijgen. Hij laat
ons wel binnen, in de hal, om een afspraak later in de week te maken. Ineens
stapt een man vanuit een ander vertrek de hal binnen. Hij blijkt een van de
chauffeurs van Jefson te zijn. Die wil wel een goed woordje voor ons doen. En
even later zitten we met de chef aan tafel en kunnen we ons verhaal doen en een
presentatie geven. Om een goede indruk van de school te kunnen krijgen, maken
we meteen een afspraak voor een bezoek aan de school. Zo, dat was een mooie
meevaller.
We gaan naar
de school en treffen er veel kinderen en ouders aan. Een van de lokalen liep
vol met ouders voor de interviews. Sjoerdtje en Lamko installeerden zich in de
klas voor de interviews. Een voor een kwamen de kinderen binnen voor een
gesprekje terwijl Gerard de foto’s maakte. De interviews liepen niet zoals
bedoeld was, door de hectiek van de ouders in de klas. Het liep anders dan
gedacht. Dat is Afrika. Er komen vast nog wel redelijke ‘paspoorten’ uit de
bus.
De ouders
waren vertrokken en de lunchploeg kwam binnen met rijst en een lekkere saus. De
kinderen en wij allen smulden ervan.
De onderbouw
van de citerne bleek klaar te zijn. Op de terugweg kochten we een citerne,
zodat die binnenkort geplaatst kan worden met een aansluiting op de dakgoot van
het toiletgebouw. Vanaf dat moment kunnen de wc’s gespoeld kunnen worden. De
citerne wordt gevuld met regenwater en desnoods via een pomp aangevuld met
water uit de waterput.
Er werd opdracht gegeven om de bouwmaterialen her en der
op het terrein op een centrale plek te zetten, achter de waterput. Want vrijdag
komt een shovel om het terrein te vergraven en te egaliseren. Vóór die tijd
gaan Gerard en ik nog paaltjes plaatsen zodat de machinist precies weet wat hij
moet doen.
Zondagavond
waren Vivianne en Jefson nog even langsgekomen. Ik vroeg of ik hem zou kunnen
interviewen over de ‘openbare ruimte’ in Nzérékoré. Hij vond dat een goed idee
en ging meteen een stap verder door een gesprek met de burgemeester van
Nzérékoré voor te stellen. Dat leek me een goed idee, op de juiste plek en met
de juiste man. Dat vergde nog wel voorbereiding, waar ik deze dag druk mee
bezig was. Welke vragen wilde ik stellen en wat zou mijn aanpak zijn? En
natuurlijk in het Frans. Vanmiddag had ik het in klad voor elkaar, maar toen ontstonden
er problemen met Internet en met Word. Om tien uur had ik, na de geweldige
steun van Jefson, drie printjes onder m’n neus liggen. Lamko liet er nog een
oog over heen gaan, goed voor de presentatie van morgen.
En … daarna
was er weer een warme en klamme nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten