Huismussen en hoog bezoek, dinsdag 3 maart 2020

Het was woensdagochtend in een ommezien licht geworden zoals elke ochtend, tussen kwart voor zeven en zeven uur. Dat is nog steeds wennen. Dàt aspect van de natuur zou ik wel willen overbrengen naar Nederland. Om zeven uur zat ik ‘boven’ om over gisteren te schrijven. Boven staat een kippenhok en een jochie was net bezig de kippen te voeren, ‘zijn vrienden’. Heerlijk in de ochtendkoelte, de klamme nacht achterlatend. Gisteren was een huismussendag. De hele dag thuis. Ook niet met Gerard en Lamko mee naar de markt; even geen zon en geen stank. Ik wilde nog wat uitzoeken op het internet over Conakry zoals bezienswaardigheden, de regering, het parlement (assemblée), de spoorwegen, enz. Het duurde nogal even voor we internet hadden en vervolgens leverde de zoektocht niet veel op. Verder deze dag wat lezen en wat scrabbelen. We zien ernaar uit als het vrijdag is en we de stinkende sauna Conakry achter ons kunnen laten. Op dit moment kringelt, nota bene tijdens de ochtendkoelte, alweer plasticrook omhoog. Sorry, ik hoor mezelf mopperen. En terecht. Of niet terecht, want ik zou niet weten wat slechter is voor de gezondheid: fijnstof in Nederland of plasticrook in Guinee. Ik ga er maar vanuit dat hier in Guinee ook fijnstof is en dan schiet de balanswijzer weer de andere kant op. Hoe we de omgeving ook ervaren, de mensen om ons heen zijn vriendelijk en voorkomend. Wat dat betreft ervaren we Guinee als prettig. Overigens trekt een klein kind wel een pruillip als die onze ‘witte koppen’ ziet; is dat even schrikken!

Wat dat mopperen betreft: wij zijn over enkele dagen vertrokkenen, maar de mensen in de stad, vooral de armen, hebben er elke dag mee te maken. Wil de stad echt veranderen dan is er nogal wat nodig, vooral het besef en de wil. We discussiëren er zo nu en dan over wat onze bijdrage aan verbetering zou kunnen zijn, nu we weet hebben van de situatie. Door onze contacten via de JDFschool met de familie van Lamko en met nogal wat mensen op belangrijke posten, zijn er wellicht aanknopingspunten. En misschien kan een (eventuele) vriendschapsrelatie tussen Nzérékoré en Arnhem iets betekenen. Afijn, allemaal gedachten die opflitsen uit onze ervaringen in Nzérékoré en Conakry.

Zo tegen de avond kregen we nog (verwacht) bezoek van een broer van Lamko, Nawa Damey geheten, die óók een broer is van (Papa) Paul. Hij kwam samen met een andere broer James Damey, een politieagent en een chauffeur. Nawa Damey is degene van wie we al eens eerder gehoord hadden toen we drieënhalve week geleden vertrokken van Conakry naar Nzérékoré, namelijk degene die de politieagent op z’n nummer zette, de Ministre de l ’Interieur et Sécurité (zeg maar de Minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid). James Damey is predikant/apostel en hoofd van de Pinkstergemeenten in Guinee (zeg maar de ‘synodevoorzitter’).

Het was mooi kennis te maken en te spreken over onze missie over de JDFschool. Sjoerdtje stelde een vraag over een Franse kinderbijbel. Er is zeker een Franse kinderbijbel. Er is geen kinderbijbel in het Mano, maar wel een ‘gewone’ bijbel in het Mano.

Van links naar recht: politieagent, Gerard, Nawa Damey, James Damay, Paul Damey (Papa Paul), alle drie Damey's broers van Lamko

In het midden van de onderste foto: Marie en Paul Damey