De
doorwaakte nacht op vier wielen eindigde weldadig op een strak gespreid bed in
huize Mission Kalima. De koffers stonden op de kamer en de belangrijkste
spullen diepten we eruit op. Toen … heerlijk slapen. Niet eens zo lang, tot een
uur of twaalf. Daarna wat opruimen, de inhoud van de koffers herschikken en
allerlei apparaten opladen. In de loop van de middag was er weer stroom. Zo
gaat dat. Een deel van de dag is er stroom. Bovendien was er nog een
stroomstoring. De apparaten kunnen er nu weer even tegen.
Komende
zondag is het verboden om in Conakry gebruik te maken van gemotoriseerd
verkeer. De hele dag, althans tijdens de openingstijden van de stembureaus. De
herinnering aan de autoloze zondagen in 1974 in Nederland kwam boven drijven. Ik heb (nog) niet kunnen achterhalen wat de
reden daarvoor is. Het betekent dat er geen kerkdienst is op zondag, maar
alvast op zaterdag. De verwachte trouwdienst in de kerk van
Mission Kalima is op zaterdag. De voorbereidingen daarvoor zijn volop gaande. Dat
merken we bijvoorbeeld aan het weghalen van meubels (gelukkig niet alle) uit
ons gastenverblijf.
Deze avond
sijpelde het bericht binnen dat de voorverkiezingen voor de
presidentsverkiezingen twee weken zijn uitgesteld. Wat de redenen daarvoor
zijn, kunnen we alleen maar naar gissen. Bizar, één dag voor de verkiezingen.
Dat zou in Nederland ondenkbaar zijn.
De complotgedachte is dat de zittend
president nog wat meer tijd nodig heeft om de assemblee naar zijn hand te
zetten, met als doel te stemmen vóór een grondwetswijziging die hem in staat
stelt zich voor een derde termijn als president kandidaat te stellen. Nu heeft
hij die mogelijkheid nog niet omdat de meerderheid van de assemblee tegen zo’n
grondwetswijziging is. De kans is groot dat de komende weken een machtsspel
gespeeld gaat worden. En bij machtsspelletjes in deze regio is intimidatie (en
geweld) niet persé uitgesloten. Hoewel, Guinee is de afgelopen jaren een
redelijk stabiel land gebleken. We zullen zien. In elk geval is, ondanks alles,
Jezus is Koning! Een en ander betekent dat de wekelijkse kerkdienst toch op zondag is.
Sjoerdtje en
ik raakten in gesprek met Paul (halfbroer van Lamko), de eigenaar, ontwikkelaar
en bewoner van Mission Kalima. Het gebruik is om hem Papa Paul te noemen, hij
is een papa (een gezaghebbende vader) voor de familie en voor de pleegkinderen
en studenten op de Mission. Hij woont hier met zijn vrouw Marie.
Paul was
zojuist teruggekomen uit Stuttgart waar hij had deelgenomen aan een conferentie
over missionaire activiteiten van het Gospel Forum, een grote, ongeveer 4.000
leden tellende kerk in Stuttgart. Hij vertelde dat hij zeventien jaar geleden,
na zijn studie natuurkunde, via een pastor van Gospel Forum tot geloof was
gekomen en Jezus als zijn Heer had aangenomen.
Vanaf dat moment vatte hij de roeping op om in zijn land Guinee het evangelie vorm te geven in
woord en daad. Zo begon hij Mission Kalima (Kalima betekent Woord van God) in
een buitenwijk van Conakry. De missiepost is inmiddels uitgegroeid tot een
‘dorpje’ van gastenverblijven (in een waarvan wij bivakkeren), een woning, een
basisschool, een ziekenhuis, een crèche en een kerk. Inmiddels bestaat Mission
Kalima uit ongeveer 50 locaties in geheel Guinee en enkele in Senegal en Mali.
Op onze heenreis naar Nzérékoré hebben we de locatie in Macenta bezocht. We
hebben toen gegeten bij Mark, onze chauffeur van toen en bij het gezin van
zijn vader die daar predikant is. Mark volgde
de predikantenopleiding op Kalima in Conakry. In Nzérékoré zijn vijf locaties
van de missie, waaronder een ziekenhuis. Paul is een man aan wie God veel gaven
heeft gegeven, zoals luisteren, coachen, preken en leidinggeven. Een
basisaanpak van de missie is coaching, ofwel discipelen opleiden die op hun
beurt weer discipelen begeleiden. Een oudere student coacht een jongere
student. Een leider leidt een nieuwe leider op. Zo zijn we getuige van een mooi
verhaal over Gods werk in dit deel van Afrika.
We praten
ook over de politiek en over de malaise waarin het land verkeert. Paul laat
zien dat de malaise zeker heel grote economische en politieke vormen kent, die
echter gebaseerd zijn op geestelijke malaise op alle niveaus. De mainstream van
de leidinggevenden in Guinee is niet uit op het welzijn van de mensen, maar op
behoud van macht en op betere posities voor zichzelf dan voor de bevolking. Er
is een verandering van de geestelijke gesteldheid (mindset) nodig. Daarna kan,
als uitvloeisel daarvan, ander herstel intreden.
Paul
beschreef twee voorbeelden van egoïstisch handelen, een met ‘grote’ en een met ‘kleine’
gevolgen. Het ‘grote’ voorbeeld betreft de gang van zaken rondom het
vliegverkeer in Guinee. Tot voor kort (wanneer weet ik niet precies) waren er
meerdere binnenlandse lijnvluchten op steden in Guinee, zoals Labe, Kankan,
Nzérékoré, Kissidougou en Faranah. Inmiddels is er geen enkele lijnvlucht meer
en liggen de vliegvelden er ‘werkeloos’ bij. Alleen het vliegveld van Conakry,
de hoofdstad, heeft internationale vluchtverbindingen. Nzérékoré had indertijd
ook een internationaal vliegveld. De binnenlandse lijnvluchten zijn opgeheven,
want Guinee heeft geen vliegtuigen meer. Dat heeft al met al grote gevolgen
gehad voor de ontwikkeling van de economie en de werkgelegenheid en voor de
verplaatsingsmogelijkheden van de inwoners, vooral de ouderen. En alternatief
vervoer is er nauwelijks: geen spoorlijn tussen Conakry en Nzérékoré, als
tweede stad van het land, een krakkemikkige spoorlijn (een ‘spoorlijk’) tussen
Conakry en Kankan, alleen bestemd voor (enkele) bedrijven, en de zeer slechte
toestand van de wegeninfrastructuur.
En wat is de
reden van zo’n besluit? Dat is gissen, maar het gaat op een duistere manier om
een spel van macht, buitenspel zetten van oppositie en om corruptie. Wie het
vatten kan die vatte het.
Het ‘kleine’
voorbeeld betreft Paul zelf. Hij reist veel naar het buitenland voor Mission
Kalima en telkens heeft hij visa en wat niet al nodig. Daar zijn geen
standaardtarieven voor. Hij moet telkens rekening houden met de luim van
degenen die de papieren afgeven, zodat er veel geld ‘geschoven’ wordt. Je kunt
het ‘kleine corruptie’ noemen, maar het heeft de hele maatschappij
doordesemd. Hetzelfde geldt voor ons
akkevietje op de dag van vertrek uit Conakry naar Nzérékoré toen een
politieagent ons staande hield voor een vermeende overtreding en hij daarvoor
geld (20 euro is veel geld in Guinee) wilde zien.
We kennen
het land niet of nauwelijks. Toch heeft onze werktrip ons veel contacten en
gesprekken opgeleverd, zodat we misschien enig idee hebben gekregen van de
binnenkant van Guinee. De meest opvallende voorbeelden van egoïstisch of
onverantwoordelijk gedrag die we zagen, zijn:
- - weinig goede voorbeelden (we hebben ook goede
gezien)
- - geen verantwoordelijkheid voor een schone
omgeving en voor het milieu (woonstraten zijn vuilnisbelten)
- - het recht van de sterkste in het verkeer
- - zelfverrijking, corruptie
- - het weinige (?) geld in verkeerde zaken steken: nieuwe
wegen maar geen onderhoud, wel een leger aan controleposten maar geen aandacht
voor wegen en verkeersveiligheid, luxueuze lichtmasten met zonnepanelen waarvan
nog geen kwart goed functioneert,
- - voorbeeld van vandaag: op de TV liet de regering
zien dat zij een nieuw schooltje had gebouwd voor een bedrag van 100.000 euro;
wij weten dat zo’n schooltje kan worden gebouwd voor niet meer dan 20.000 euro;
welke strijkstokken hangen er allemaal tussen?
Zo, het is
bijna half elf en bedtijd. Even later val ik evenals Sjoerdtje als een blok in
slaap. Dat mag ook wel na de voorgaande doorwaakte nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten